vitskap
substantiv hankjønn
Opphav
frå lågtysk; tyskTyding og bruk
- metodisk innsamling, ordning (1) og etterprøving av kunnskapar og hypotesar etter allment godkjende reglar og krav (om intersubjektiv gildskap, klarleik osv.)
Døme
- formalvitskap;
- vitskap og teknikk;
- ofre seg for vitskapen;
- i språkspørsmål nektar folk ofte å bøye seg for vitskapen
- fagområde som er emne for vitskap (1), eller som blir granska med vitskaplege metodar
Døme
- naturvitskap;
- samfunnsvitskap;
- språkvitskap;
- lage ein heil vitskap av eit lite spørsmål – handsame altfor omstendeleg
Faste uttrykk
- empirisk vitskapvitskap som byggjer på observasjonar