Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

verb

kløyvd infinitiv: -a

norrønt spyrja; av spor (

vende seg til for å få svar på noko;
frege, forhøyre (seg)
Døme
- «kjem du snart heim?» spurde mora;
- spørje etter noko(n);
- spørje faren om lov;
- du spør og grev om alle ting
- i retorisk spørsmål, som framheving
  spør om eg vart glad!
- eksaminere
  bli spurd om 1814;
  om 30 år er det ingen som spør kven du var – ingen som bryr seg om;
  få spurt opp nokon;
  spørje nokon til råds;
  spørje nokon ut om noko(n);
  spørje seg for, fram, føre;
  spørje seg fri frå skulen
- i presens partisipp: som uttrykkjer spørsmål
  eit spørjande blikk;
  ei spørjande hovudsetning;
  spørjande pronomen;
  sjå spørjande på nokon
få vite, høyre om;
frette
Døme
- spørje nytt;
- ho vart aldri spurd meir – ingen høyrde noko meir til henne