Søk i Bokmålsordboka og Nynorskordboka
Avansert søk

Bokmålsordboka

OppslagsordOrdbokartikkel
hertug
hertug m1
I dette vinduet skal du finne tabell m1 for oppslagsordet hertug
 (norrønt hertogi; av hær, egentlig 'hærfører')
1 om eldre germanske forhold: hærleder, stammehøvding
1 om eldre germanske forhold: hærleder, stammehøvding
2 i føydaltiden: høy vasall (1)
2 i føydaltiden: høy vasall (1)
3 i senere tid: (person med) høyeste adelstittel, særlig brukt om medlemmer av kongehuset
3 i senere tid: (person med) høyeste adelstittel, særlig brukt om medlemmer av kongehuset
1 om eldre germanske forhold: hærleder, stammehøvding
1 om eldre germanske forhold: hærleder, stammehøvding
2 i føydaltiden: høy vasall (1)
2 i føydaltiden: høy vasall (1)
3 i senere tid: (person med) høyeste adelstittel, særlig brukt om medlemmer av kongehuset
3 i senere tid: (person med) høyeste adelstittel, særlig brukt om medlemmer av kongehuset

 

Resultat pr. side  

Nynorskordboka

OppslagsordOrdbokartikkel
hertug
hertug m1
I dette vinduet skal du finne tabell m1 for oppslagsordet hertug
 (norrønt hertogi, frå lågtysk hertoch; av hær, eigenleg 'hærførar')
1 om eldre germanske forhold: hærleiar; ættehovding
1 om eldre germanske forhold: hærleiar; ættehovding
2 i mellomalderen: høg vasall
2 i mellomalderen: høg vasall
3 i seinare tid: sjølvstendig fyrste over eit lite land; òg: (person med) høgaste adelstittel
3 i seinare tid: sjølvstendig fyrste over eit lite land; òg: (person med) høgaste adelstittel
1 om eldre germanske forhold: hærleiar; ættehovding
1 om eldre germanske forhold: hærleiar; ættehovding
2 i mellomalderen: høg vasall
2 i mellomalderen: høg vasall
3 i seinare tid: sjølvstendig fyrste over eit lite land; òg: (person med) høgaste adelstittel
3 i seinare tid: sjølvstendig fyrste over eit lite land; òg: (person med) høgaste adelstittel

 

Resultat pr. side