Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 1 oppslagsord

substantiv hankjønn eller hunkjønn

norrønt kensla ‘gjenkjenning’

substantiv hokjønn

norrønt kensla ‘attkjenning’

evne til å kjenne (2, 2);
kjenslesans
Døme
- merke ei pirrande kjensle i huda;
- miste kjensla i handa
(umedviten) psykisk reaksjon på ein situasjon;
sinnstilstand som følgje av sanseinntrykk
Døme
- ha skiftande kjensler;
- ha varme kjensler for nokon;
- politikaren spelar på kjenslene til veljarane;
- glede er ei fin kjensle;
- du må ikkje leike med kjenslene mine
(evne til) medkjensle
Døme
- eig du ikkje kjensler?
synspunkt som ikkje byggjer på viten;
aning (1), førekjensle, oppleving
Døme
- ha ei kjensle av at kvelden blir bra;
- eg hadde ei dårleg kjensle heilt frå starten av;
- få kjensla av å bli sett av læraren