Enkelt søk | Begge ordbøkene

Bokmålsordboka 0 oppslagsord

adjektiv

av lågtysk vremede ‘borte, fjerna frå’, jamfør dansk fremmed; samanheng med fram

som høyrer til ein stad langt borte;
utanlandsk;
fjern (1)
Døme
- bu i eit framandt land;
- framande styrkar tok seg inn i landet;
- ha innsikt i framande kulturar;
- lære framande språk
ukjend på ein stad eller for ein person;
komen utanfrå
Døme
- snakke til vilt framande folk;
- kjenne seg framand i miljøet
- brukt som substantiv
  han er ein framand i bygda
som gjeld eller høyrer til nokon annan;
uvedkomande
Døme
- det er ei framand ku i flokken;
- kome på framande hender;
- framand eigedom
som ein ikkje skjønar eller kjenner til;
som ligg fjernt frå ein;
uvan, underleg
Døme
- vere framand med eit arbeid;
- dette er framandt for meg;
- ei framand verd;
- ein framand smak;
- du er så framand i røysta;
- dei er framande for kvarandre
som ikkje høyrer til i eit visst fysisk eller biologisk miljø
Døme
- framande arter;
- framande organismar
brukt som substantiv, i fleirtal: gjester
Døme
- vi ventar framande;
- dei fekk framande