stilk
substantiv hankjønn
Opphav
norrønt stilkrTyding og bruk
- plantedel som festar ein blomster eller ei frukt til stengelen eller greina;
- smal del, skaft på noko
Døme
- sitje med auga, øyra på stilker – stire, lytte intenst
- attarste del av ein kjøl (1, 1)