rytme
substantiv hankjønn
Opphav
frå gresk ‘bølgjerørsle’Tyding og bruk
- (regelfast) skifte i trykk eller styrke i musikk, poesi eller tale
Døme
- eggjande rytmar;
- latinamerikanske rytmar – melodiar, dansar;
- fallande rytme – med trykket på første staving i versefoten
- regelfast rørsle eller skifte
Døme
- døgnrytme;
- rytmen i hjarteslaga
Faste uttrykk
- stigande rytmemed trykket på siste staving i versefoten