brytar
substantiv hankjønn
Opphav
av bryteTyding og bruk
- person som driv med bryting (3)
- person som bryt ei avtale, ein regel eller liknande
- som etterledd i ord som
- lovbrytar
- streikebrytar
- mekanisme til å slå noko av og på med, særleg elektrisk straum
Døme
- det er berre å skru på ein brytar
- som etterledd i ord som
- straumbrytar
- innretning som bryt noko
- som etterledd i ord som
- bølgjebrytar